Τα χειρότερα κελιά στην φυλακή είναι αυτά που έχουν θέα στον ουρανό. Η πιο μεγάλη φυλακή για έναν κρατούμενο πρέπει να ναι ο ουρανός πίσω από τα κάγκελα. Τι να το κάνω λοιπόν όταν μου λες πως δεν θα χαθούμε?
Σαν να μου χαρίζεις τον μεγαλύτερο γαλάζιο ουρανό που ποτέ δεν θα πετάξω σε αυτόν και ας τον βλέπω. Και όταν ξαναγαπήσεις? Έχεις ακούσει τον ιδρυματισμό? Κάποιοι λέει αυτοκτονούν μόλις βγουν απο την φυλακή γιατι δεν αντέχουν την ελευθερία..γιατί ο ουρανός που βλέπανε απο ένα παράθυρο τελικά είναι πολύ μεγαλύτερος από τι περιμένανε. Τι είναι λοιπόν αγάπη? Μήπως είναι αυτό το κομμάτι ουρανού που αρχικά αναγκαστικά βλέπεις απο το "κελί" σου και στην συνέχεια όμως το συνηθίζεις? Μαθαίνεις να ζεις μαζί του? Ίσως και να γίνεται η μονή σου ελπίδα όταν έχεις φτάσει στα άκρα. Αντέχεις σε αυτήν την φυλακή μόνο και μόνο γι αυτό το μισό τετραγωνικό ουρανού που βλέπεις. Ίσως αυτό να είναι αγάπη. Ίσως ο έρωτας να μην υπάρχει στο πολύ...να μην υπάρχει στην ελευθερία. Ίσως ο έρωτας να υπάρχει στο παράθυρο του κελιού σου. Εκεί από που βλέπεις πράγματα που δεν φτάνεις...και που μάλλον ποτέ δεν θα φτάσεις.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου